Ha Giangloop

Maandag 2: 

Vannacht in de nachtbus gestapt naar hoi an. Wat een ervaring is dit! Comfort 0,0 maar wel super goedkoop en het bespaart weer een nachtje in een hostel. Win-Win. De chauffeur had er moeite mee om z’n gaspedaal constant te houden. De toeter kon hij dan wel weer constant houden.  Na een lange nacht in de bus aangekomen in hoi an. Hier ontmoete ik Tim. Pas na 20 min. Kwamen we er achter dat we allebei Nederlands waren. We huurden fietsen en reden rond in het dorpje. Zochten op internet een fietsroute en hebben een tocht buiten het dorp gefietst. Op de terugweg een flinke regenbui gehad. Leek wel Nederland... ‘S avonds organiseerde het hostel een streedfoodtour. Voor een kleine bijdrage gingen we langs verschillende kraampjes om locale gerechten te proeven. Tijdens de tour ontmoete we Naomi. We zijn nog even naar de nightmarkt geweest om een Vietnamese koffie te scoren. 

Dinsdag 3: 

Hoi An is een geweldig dorp! Het staat bekend om het feit dat je er kleding en schoenen kan laten maken voor een spotprijs. Ik wilde het Tim gister niet aan doen om al die winkels in te huppelen en eigenlijk heb ik ook niets nodig. Maar kon me vandaag niet inhouden dus toch maar een jurkje laten maken. Wat ik na 1,5h al kon ophalen. Zonder af te dingen koste me dit 25€ je kiest een modelletje uit en een stofje. Het is maar goed dat ik maar 1,5 dag de tijd heb in Hoi aan anders zou ik waarschijnlijk met 10 nieuwe jurkjes en 5paar schoenen naar huis gaan. Afdingen is wel een sport geworden. Maar vind het soms een beetje lullig omdat het toch allemaal al zo goedkoop is.  Ik kocht nog een cadeautje waarbij ik korting kreeg omdat ik uit Nederland kwam en die man helemaal gek is van Nederlands voetbal. 

Om 13:00 ging m’n busje weer richting Da Nang. 25km rijden naar we doen hier bijna een uur over. Omdat hier er in Vietnam eigenlijk geen verkeersregels zijn en de sterkste wint gewoon. Dus wie heeft de beste toeter. Daar komt t op neer. 

Blijkbaar ben ik gestoken door een beest want voelde me weer helemaal inkakken net als k eerder al eens in Thailand had gehad. Draaierig en voor m’n gevoel verhoging. Een restaurantje opgezocht en even gezeten. Vervolgens maar besloten om naar het station te lopen 2km. Helaas kon ik vandaag niet meer met de trein naar Hue. Tenzij k de nachttrein zou nemen maar ik wilde juist van het uitzicht genieten. Tja dan maar een nachtje in Da Nang slapen. 

Heb weer het juiste hostel gekozen..geen supermarkt in de buurt. Dacht k een supermarkt gevonden te hebben bleek het een winkel voor babyvoeding. Uiteindelijk dik opgelicht op het station maar een snack gehaald. Die man heeft me sowieso het dubbele laten betalen van wat je normaal betaald. 

Woensdag 4: 

Wekkertje op 5:30 om de trein van 6:43 te halen. Moet er een half uur van te voren zijn. Toen ik om 6:00 bij de receptie was. Niemand te zien.. terwijl er was afgesproken dat het oké was dat ik eerder zou weggaan dan 7:00. Heb daar een kwartier ‘hallo’ staan roepen toen er een andere gast kwam. Hij zei geen woord liep weer naar boven en kwam terug met een sleutel. Mooi ik was weg. Op naar het station! 

Vanaf Da Nang naar Hue heb je de hai van pas schijnt een mooie pas te zijn om met de motor te rijden. Omdat er regen was voorspeld besloot ik met de trein te gaan. Vanuit de trein heb je ook mooi uitzicht op de zee.  Blij met deze keus. Want er kwam me toch een bui. 

Aangekomen op Hue moest k naar het vliegveld. Grab werkte niet dus geen keus en moest I k met een taxi. Aangekomen op het vliegveld werkte de ATM niet. Niemand die me wilde helpen, extra cash pinnen bij een shop daar deden ze ook niet aan. Moest weer terug naar het centrum. 15KM! Die taxichauffeur heeft me dik 3dubbel laten betalen! Kon even 30€ aftikken. En er is sowieso een ATM dichterbij maarja wat kan ik beginnen. Had ineens een stuk of 5 taxichauffeurs tegenover me staan.

Oké eind goed al goed.. heb in 20min een vliegticket gekocht, backpack ingecheckt, door de douane en m’n vlucht gehaald.

Om 3uur stond ik in centrum Hanoi ruim 780km verderop. 

Ik besloot maar om gelijk door te gaan naar Ha Giang. Moest wachten op de nachtbus die om 20:00 zou vertrekken. Wat doe je als je extreem honger hebt en moet wachten? Tripadvisor er bij en de beste restaurantjes in de buurt testen. Zo begon ik met de vieste smoothiebowl  ooit. Heb het gelijk een slechte reactie gegevens. Hierna dronk ik een egg koffie. Ja koffie met eidooiers maar dit is me toch lekker! Ik eindigde met een broodje ‘Banh mi’ dat omgerekend 95 cent koste. Het lijkt op een broodje gezond. Met kip en/of pork. Had dit al eens in hoi an geproefd maar dit moest de beste zijn. Oké ik moet ze gelijk geven het was fantastisch. 

Donderdag 5: 

Om 4:30 kwam de bus aan in Ha Giang. Ik was blij dat ik een tour had geboekt want zo werd ik gelijk opgehaald bij het busstation en kreeg de mogelijkheid nog een paar uurtjes te slapen. Om 8:00 kwam het ontbijt. De groep bestond uit Fransen, Amerikanen en Nederlanders. Een leuk stel waar k het goed mee kon vinden.  Totaal waren we met z’n 8e. Ik had betaald om de 3 dagen zelf te rijden op de motor maar er werd mij een easyrider toegewezen. Een man waarbij je achterop de motor zit. hij sprak geen woord Engels. Alleen Go, Go, Go Ik vond het maar een vies oud mannetje maar goed het was de eerste dag zo extreem koud en in combinatie met de rij wind. Zat ik echt te bibberen en was ik blij dat ik niet zelf hoefde te rijden want dan was ik echt compleet bevroren. En kon nu mooi schuilen voor de wind. De eerste dag legden we 135km af. De easyrider vond het allemaal niet zo easy af en toe zat die maar achterom te kijken waardoor die motor weer onstabiel werd. En dat continue getoeter werd er een beetje gek van. Remmen op momenten dat het echt niet nodig was. K zat me er in het begin aan te ergeren maarja... Het was een prachtige route door kleine dorpjes die nog niet aangetast zijn door toerisme een waar de mensen nog met behulp van een koe het land bewerken. Dat maakt het lompe rijgedrag wel weer goed. Tijdens het dinner kregen we shotjes maiswijn wat is dit ranzig en bitter zeg. Het smaakt niet eens naar mais. De easyriders bleven het shot glaasje maar vol schenken. T voordeel is wel dat je t hier weer warm van kreeg. Echt veel alcohol bevat het volgens mij niet anders had ik me wel anders gevoelt na al die shotjes We sliepen die nacht in een homestay. Wat bestond uit houten wanden en een matras op de grond. Gelukkig heb ik via google translate 2extra dekentjes kunnen vragen en prima geslapen. 

Vrijdag 6: 

Na een prima nachtje slaap ging vandaag de tocht weer veder. Het was ietsje warmer vandaag dus ik besloot zelf te gaan rijden. De easyrider ging mee in de auto. We reden naar een rivier waarbij we het laatste stuk naar beneden moesten lopen en maakten een vaartocht over de rivier. Tussen de bergen in. Dit gebied of eigenlijk deze provincie staat op Unesco. En daar zijn ze erg trots op. We vervolgende onze route door de bergen en stopten af en toe voor een foto. Wij wilden eigenlijk wel op meer plekken stoppen. Maar de easyriders knalden gewoon door. We weg was ontiegelijk slecht en een veel plekken waren ze een nieuwe weg aan het maken dat bestond uit eerst grote stenen neergooien. Daarna die verkruimelen tot gruis. Hier reden we dan gewoon overeen en tussen de machines door. Best lastig om zo te rijden als er een vrachtauto vanaf de andere kant kwam ontstond er een hele witte stofwolk waardoor je even niets zag en je adem het beste kon inhouden. De bomen en planten waren op deze stukken helemaal wit geworden. Het laatste uurtje van de dag ben ik met de auto gegaan omdat ik na de lunch flinke last kreeg van hoofdpijn. Koen wilde het laatste uurtje wel rijden dus dat kwam goed uit. Onze gids spreek Koen uit als Kohen, ik denk daarbij aan een of ander Chinese lijder ofzo. Best grappig. 

We sliepen ‘S avonds weer in een homestay. Het was iets minder koud en de homestay was erg gezellig. Het hele gezien hielp mee om het dinner te bereiden en ook vandaag bleven de easyriders weer de vieze maiswijn schenken. Ze luisterde niet naar me als ik weigerde. Geen keus je moet gewoon drinken. Echt ik heb nog nooit zoiets vies gedronken. De laatste paar gooide ik onopvallend in m’n kommetje eten tussen een brok rijst. De eigenaren van de homestay hadden twee super lieve puppy’s ik wilde ze echt mee naar huis nemen. Heb 7 weken geen hond aangeraakt want straat honden vind k een beetje eng maar, met deze pups heb k de hele avond geknuffeld. Wat een schatjes. 

Zaterdag 7: 

Na het ontbijt bezochten we een waterval. De auto kon hier niet komen dus moesten we met z’n 3e op de scooter. De Fransen hebben de hele tour met de auto afgelegd. Dit is trouwens echt een afrader als je het mij vraagt want je ziet echt een heel stuk minder vanuit de auto. Maar goed ieder z’n keus. De waterval stelde niet veel voor maar het paadje er naartoe was erg mooi. We mochten zwemmen in de waterval maar alleen de Amerikaanse jongen deed dit. Wij verklaarden hem voor gek.. je word nooit meer warm zo. Daarna vervolgende we onze route weer ik besloot weer achterop te gaan bij de easyrider. Je ziet veel meer om je heen als je achterop zit en hoef je niet te concentreren op de weg. We reden door een klein dorpje waar het weekend markt was. Er werd van alles verkocht. Van klederdracht. De meeste mensen lopen hier nog in. Tot koeien. Vietnam heeft hier echt een beetje mijn hartje. Zulke oude dorpjes waarbij je het idee hebt 50jaar terug te gaan in de tijd. En dat terwijl je een prachtige route door de bergen rijd. Het enige wat je weer bij de huidige tijd brengt is dat ze allemaal met een smartphone rond lopen. Maar buiten dat lijkt het echt 50jaar terug. We stopten ergens waarbij er een local vrouw met twee kleine kinderen aan kwam rijden die niet oprijd remde en recht op Kim af reed. Kim kreeg een flinke klap maar het gaat gelukkig goed met haar. De vrouw viel echter op om en de kids vielen van de scooter. Hup de kids werden er weer opgezet en mw. Reed door. Geen sorry of iets tegen Kim. 

Om half 4 waren we weer terug in Ha Giang. Ruim 420km afgelegd. Een prachtige route. Om 16:00 gingen we met een limousine busje. Dit is een soort luxe minivan. Dat noemen ze hier limousine terug naar Hanoi. Zes uurtjes rijden. Terwijl ik naast een local zat die de hele weg heeft lopen hoesten en boeren en rochelen zonder enige vorm van schaamte of een hand voor zijn mond te doen. Vervolgens ging hij ook nog liggen snurken maar ik geloof nooit dat hij echt sliep. Wat z’n ogen gingen steeds open. Wat een vreselijke vent was dit zeg. De chauffeur zat voetbal te kijken tijdens het rijden en had z’n geluid op voluit staan. Dus konden we allemaal meegenieten. 

Die nacht weer in een warm bed geslapen en een goede douche kunnen nemen. Wat een geluk!